“POLICIJSKA PEVAČICA”: Ko je Aleksandar Perišić, neprikosnoveni vladar u opštini Kučevo!

Vlasnik hotela Rudnik u Kučevu uzurpirao je sve sportske terene u vlasništvu opštine Kučevo i Osnovne škole Ugrin Branković, koristeći ih za svoj biznis koji je uglavnom van javnih finansijskih tokova.

Od kako su dr Ivan Rajčić i Nenad Mikić preuzeli Srpsku naprednu stranku u Kučevu bahaćenje Aleksandra Perišića u ovoj malenoj varošici pored Peka postao je “stil života”. Osioni okurpator svojatao je ceo grad, jer oni koji treba da brinu o opštinskoj imovini nemaju morala a očigledno nema ni države da reaguje na sve to. Uzurpacijom Perišić vrši pritisak na javno mnenje, i pokazuje pred građanima opštine Kučevo svoju svemoć, da je iznad institucija, i da mu niko ništa ne može.

Posle smene Novice Janoševića sa funkcije predsednika OO SNS Kučevo, Opštinsko veće je na zahtev Perišića donelo odluku da se svi sportski objekti na teritoriji opštine ustupe besplatno na korišćenje svim građanima što je omogućilo brojnim sportskim ekipama, gostima hotela Rudnik da bez naknade organizuju svoje pripreme. Predhodno su kučevački sportski klubovi sistematski spušteni u niži stepen takmičenja, prvo Ženski rukometni klub “Kučevo” a zatim i Fudbalski klub “Zvižd” kako bi gosti hotela imali više termina za pripreme u sportskoj hali i na fudbalskim terenima kraj Peka.

Dakle, Perišić je postao neformalnih vlasnik sportske hale i dva fudbalska terena u Kučevu a da za to ne plaća porez, zakup, komunalije, električnu energiju i zaposlene koji održavaju sve te objekte. Uz to dobio je pet besplatnih parking mesta ispred hotela Rudnik iako hotel u svom vlasništvu ima sopstveno ogromno dvorište gde gosti hotela mogu da parkiraju svoja vozila.

Ko je Aleksandar Perišić?

Rođen je u Prijepolju, posle završetka osnovne škole polovinom osamdesetih godina, krenuo je „trbuhom za kruhom“ i kao lokaciju za život bira Kučevo gde je pronašao i svoje prvo zaposlenje kao fizikalac u tadašnjem Šumsko industrijskom kombinatu Kučevo. Ubrzo posle toga upoznaje svoju sadašnju suprugu Slavicu koja potiče iz ugledne kučevačke porodice i odlazi kod nje u kuću. Preko veze ga zapošljavaju u TP Zvižd gde ga direktor Draga Ilić raspoređuje na mestu transportnog radnika zaduženog za utovar i istovar gajbica i ostale robe u traktor i iz traktora. Posle svađe i pesničenja sa jednim zaposlenim u ovom preduzeću koji mu nije dozvolio da ukrade kutiju banana, tadašnji direktor Ilić mu otkazuje ugovor.

Ponovo na ulici, izdržavan od tasta, Perišić iako veoma oskudnog karate znanja, osniva lokalnu karate školu po čemu i dobija nadimak Aca Karatista. Momci iz Kučeva i okoline koji su karate mogli da vide samo na televiziji, upisuju karate školu iako su karate pokreti učitelja više ličili na neku babu koju su slučajni prolaznici zgazili na nogu. Kučevački momci su gledali u Acu Karatistu kao u Boga dok ih je ovaj kao i svaki prevarant inspirisao lažima, pričajući o njegovim izmišljenim podvizima u beogradskom podzemlju.

Mutne devedesete su omogućile Perišiću da se poveže sa Arkanom, dileriše na ulici, falsifikuje saobraćajne dozvole i ozbiljno učestvuje u krađama automobila iz inostranstva s obzirom da tadašnja Jugoslavija nije bila članica Interpola. Navodno njegovo crnogorsko poreklo po petom kolenu od strane oca osuđivanog kriminalca koji je prodavao oružje muslimanima u Bosni i Albancima na Kosovu mu je omogućilo da uspostavi određene kontakte sa pojedinim kriminalcima iz Crne Gore.

Više puta hapšen ali i ekspresno pušten iz zatvora govori da je Perišić tokom svoje karijere uvek igrao dvostruku ulogu i da je radio kriminalne poslove pod zaštitom države kao njen saradnik odavajući kriminalno okruženje oko sebe, pri čemu je u kriminalnim krugovima dobio nadimak „policijska pevačica“.

Veoma često prebijan od poverilaca kojima je dugovao novac za isporučene usluge, tokom devedesetih mu je bačena i bomba na kuću njegove supruge. Opštoj javnosti su poznati i slučajevi vraćanja oduzetih pasoša i naoružanja preko Perišićeve veze u policiji, sudstvu i tužilaštvu a tarife za „podmazivanje“ su bile od tri do sedam hiljada evra. Kao posrednik u tim poslovima bio je poznati kučevački advokat koji isključivo zastupa klijente kod institucija gde njegov kum ima vezu. Takođe je Perišić godinama bio na vezi sa jednim visokopozicioniranim policijskim inspektorom iz Požarevca koji mu je bio veza ali je zato sve delio na pola.

Perišić u Kučevu sve može, postavlja predsednike opštine, ne plaća komunalije, jednim telefonskim pozivom skida električare sa bandere koji su došli da mu isključe struju zbog neplaćenih računa, zapošljava radnike u opštini, komunalnom preduzeću, školi, turističkoj organizaciji i domu zdravlja i sve to za tričavih od tri do sedam hiljade evra. Zaposlene u njegovom hotelu ne prijavljuje na penzijsko osiguranje niti im isplaćuje punu platu. Skoro da nema kučevljanina koji nije radio kod njega a da mu ovaj nije zakinuo iz plate ili mu nije uplaćivao doprinose za penzijsko-invalidsko osiguranje.

Neformalni vlasnik hotela je bivši direktor Imleka, hotel se od 2018. nalazi pod izvršnom hipotekom banke ali i pored toga dve Perišićeve firme koje se vode na suprugu i sina koristile su subvencije za ublažavanje posledica korone.

Neprikosnoveni vladar opštine Kučevo, vlasnik desetak partijskih knjižica, blizak sa direktorom JP Srbijašume Igorom Braunovićem, koji mu drži stranu SPS-a, kum sa Draganom Stevanovićem Bosketom koji ga je upoznao sa krilom SNS-a pokazuje da je danas jedino isplativo biti kriminalac jer kako nazvati onog koji prevarama i pljačkom živi na račun naroda.

Kučevljani su glasanjem za Srpsku naprednu stranku i Aleksandra Vučića glasali za Aleksandra Perišića jer samo pod njihovom vlašću ovakvi mogu da budu neko i nešto u ovom društvu, primer mladima da se kriminalnom aktivnošću može biti „ugledni građanin“.

(Mile Sova)