Možda je za šankom “Kafane kod besmrtnih” gužva, ali na ovoj slici moralo je da se nađe mesto za Nebojšu Glogovca.
Neko je juče prokomentarisao kako “onaj gore pravi nebesku predstavu i skuplja najbolju ekipu”. Mogli bismo da dodamo da je upravo stigao glavni glumac. Neki su se setili i “Kafane kod besmrtnih” – Glogovac se odavno upisao među besmrtne.
Bio je jedan od najvećih, legenda koja će živeti zauvek i ostati prisutna u našim životima kroz filmske uloge uz koje smo odrastali, uz koje smo se menjali. Žao nam je onih koji ga nikad nisu gledali u pozorištu, njegovo ime je s razlogom bilo garancija dobre predstave. I nećemo prežaliti uloge koje nije stigao da ostvari.
Poslednje tri još nismo ni videli. Glogovac je oživeo lik Vukana Nemanjića u seriji “Nemanjići – Rađanje kraljevine”, koja će se emitovati od 17. februara. Takođe, videćemo ga i u filmovima „Zaspanka za vojnike“ i „Južni vetar“ čije se premijere očekuju do jeseni.
U međuvremenu, Jugoslovenska kinoteka prikazaće njegova najznačajnija ostvarenja, a i mi ćemo ga, verovatno, i sami ponovo tražiti, otkrivati, upoznavati u filmovima zbog kojih smo ga zavoleli.
I dok mu kolege i prijatelji budu upućivali poslednje pozdrave na komemoraciji (12. februar u 11h, Jugoslovensko dramsko pozorište), biće nam lakše da verujemo da Glogovac sve to sluša sedeći u dobrom društvu u toj nekoj nebeskoj kafani, nego da ga više nema.
Nebojša Glogovac će biti sahranjen u Aleji Velikana. Pored Milorada Mandića Mande.
Na slici sa društvene mreže Fejsbuk, koja se nažalost suviše brzo popunjava, našli su se veliki pokojni umetnici – Milorad Mandić Manda, Pavle Vuisić, Bata Stojković, Bata Živojinović, Zoran Radmilović, Dušan Prelević Prele, Momo Kapor, Toma Zdravković, Josif Tatić, Bora Todorović, Petar Kralj, Dragan Nikolić, Ljubiša Samardžić, Dragomir Bojanić Gidra…
Velimir Bata Živojinović
Legendarni glumac Velimir Bata Živojinović (82) preminuo je u maju 2016, u bolnici Sveti Sava u Beogradu.
Jugoslovenski i srpski pozorišni, televizijski i filmski glumac na filmskom platnu je debitovao 1955. godine u filmu Pesma sa Kumbare. Glumio je u više od 280 filmova i televizijskih serija.
Snimao je filmove u kojima je igrao glavne uloge na prostorima svih bivših jugoslovenskih republika. Jedan je od rodonačelnika takozvanog „Crnog talasa” u jugoslovenskom filmu, nastalog početkom šezdesetih, u kojima je kontinuirano nastupao sve do kasnih sedamdesetih godina.
Paralelno s njima, igrao je i u tzv. partizanskim filmovima u kojima se proslavio tokom 60-ih i 70-ih, a jedan od njih, Valter brani Sarajevo, mu je doneo veliku popularnost u Kini.
Osim glume, uporedo se bavio i politikom. Od početka devedesetih godina bio je poslanik Socijalističke partije Srbije u nekoliko mandata, a 2002. godine bio je kandidat SPS na republičkim predsedničkim izborima u Srbiji. Smatra se najvećim srpskim glumcem, sa najviše uloga.
Dragan Nikolić
Proslavljeni glumac prvu značajniju ulogu ostvario je u filmu “Kad budem mrtav i beo” Živojina Pavlovića, ulogom sezonskog radnika labilnog morala koji na kraju gine.
Glavne i veće sporedne uloge Nikolić je ostvario je u više od trideset filmova: “Mlad i zdrav kao ruža”, “Nacionalna klasa”, “Ko to tamo peva”, “Nešto između”, “Balkan ekspres”. Veliku popularnost kod mlađe publike doneo mu je lik Prleta iz filmova i televizijskih serija “Otpisani” i “Povratak otpisanih”.
Pavle Vuisić
Uprkos činjenici da nije bio školovan glumac, jedan od najvećih srpskih glumaca, Pavle Vuisić, je tokom svog glumačkog veka odigrao je preko 100 uloga na kojima su mu tada zavideli.
Ali, i pored svog talenta retko je dobijao glavne role. Jedni su zastupnici teze da ih nije zasluživao, a drugi su tvrdili da ih sam Pavle nikako nije želeo. Velikan srpske scene preminuo je 1. oktobra 1988. godine. u Beogradu.
Zoran Radmilović
Radmilović je tokom svoje bogate filmske, serijske i pozorišne karijere, tumačio uloge u 104 različita ostvarenja, i to u filmovima kao što su “Maratonci trče počasni krug” i “Majstori, majstori”, seriji “Majstorska radionica”, kao i predstavama “Radovan III” i “Kralj Ibi”.
Ovaj glumac je ostvario niz uspelih uloga u pozorištu, na filmu i televiziji. Svoju poslednju, 299. po redu predstavu “Radovan III”, Zoran je održao 9. juna 1985. godine uz velike bolove. Međutim, opet uz njegovu veliku želju predstava je održana do kraja. Samo tri dana kasnije prebačen je u bolnicu iz koje se nije vratio. Preminuo je 21. jula 1985. godine.
Ljubiša Samardžić Smoki
Legendarni glumac Ljubiša Samardžić preminuo je jesenas, u 81. godini života. Ljubiša je imao tešku operaciju mozga, a njegovo zdravstveneo stanje poslednjih nekoliko dana je bilo izuzetno loše.
Njegovo stanje se pogoršalo zbog hronične leukemije od koje je bolovao duže vreme. Ljubiša Samardžić je rođen 19. novembra 1936. u Skoplju u porodici rudara. Postao je istaknuto ime u jugoslovenskoj kinematografiji. Talenat ga je predodredio za velike uspehe, a posebnost koju je nosio u sebi učinila ga je legendom. Bio je oženjen Mirjanom, sa kojom je bio u braku 50 godina u braku.
Danilo Bata Stojković
Danilo Stojković je glumačku karijeru počeo u Jugoslovenskom dramskom pozorištu1959. godine, a tri godine kasnije je postao stalni član Ateljea 212. Ostao je zapamćen po svojim duhovitim nastupima zbog kojih je kasnije stekao slavu.
Najslavnije uloge ostvario je osamdesetih, kada je po scenarijima Dušana Kovačevića snimio niz slavnih i kultnih komedija “Ko to tamo peva”, “Poseban tretman”, “Maratonci trče počasni krug”, “Balkanski špijun”.
Nikola Simić
Doajen srpskog glumišta, dramski umetnik Nikola Simić, preminuo je u novembru 2014. u Beogradu, u 81. godini. Rođen je u Beogradu 18. maja 1934. godine, a glumu je diplomirao na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Prvu ulogu dobio je još kao student 1957. u Jugoslovenskom dramskom pozorištu (JDP), čiji je stalni član postao 1959. i u kome je igrao do januara ove godine.
Na sceni Jugoslovenskog dramskog pozorišta igrao je mnogobrojne likove iz komičnog i dramskog repertoara. Igrаo je u mnogobrojnim filmovimа i TV-serijаmа. Proslаvio se ulogom Mite Pаntićа u filmskom serijаlu “Tesnа kožа”.
Poznаt je i po tome što je sinhronizаcijаmа crtаnih filmovа nа srpski “pozаjmljivаo“ glаs Dušku Dugoušku, Mikelаnđelu i Sekаču u Nindžа kornjаčаmа, Megаtronu, Blustriku i Čipu Čejsu u Trаnsformersimа.
Njegov brat bio je pokojni glumac Slаvko Simić.
Vlastimir Đuza Stojiljković
Preminuo je u junu 2015. u 85. godini. Legenda srpskog glumišta je posle duže i teške bolesti preminula na intenzivnoj nezi Klinike za infektivne i tropske bolesti Kliničkog centra Srbije. Vlastimir Đuza Stojiljković je rođen u učiteljskoj porodici. Završio je gimnaziju u Kruševcu, a glumom se bavio amaterski još kao srednjoškolac.
Po završetku srednje škole se upisao na Rudarsko-geološki fakultet, koji je napustio u trećem semestru i upisao se na Akademiju pozorišnih umetnosti. Profesionalnu karijeru je započeo 1951. u Beogradskom dramskom pozorištu (BDP). U BDP je radio do 1968, nakon čega je prešao u Atelje 212. U BDP se vratio 1978. i ostao tamo do 1985, kada je ponovo prešao u Atelje 212, u kom je igrao do penzionisanja 1995.
Na filmu je debitovao 1957. u „Tuđoj zemlji“ Jožea Galea. Veliku popularnost je stekao filmom „Ljubav i moda“, za koji je otpevao čuvenu pesmu „Devojko mala“. Osim te pesme, snimio je još nekoliko koje su objavljene na singl pločama. Veliku popularnost je stekao ulogom Rodoljuba Petrovića u seriji „Pozorište u kući“. Potom je s Milenom Dravić bio domaćin u šou-programu „Lift za peti sprat“.
Dragomir Bojanić Gidra
Gidru svi pamte po ulozi Žike Pavlovića, koju je igrao od 1978. do 1992. godine u serijalu”Žikina dinastija”. Takođe je ostao poznat i po ulogama kaplara Janićija u filmu “Marš na Drinu” Žike Mitrovića i agenta Mikule u seriji “Povratak otpisanih”.
Bojanić je snimao i u Italiji pod pseudonimom Entoni Gidra i šezdesetih godina se pojavio u 10 vesterna.
Miodrag Petrović Čkalja
Velikan jugoslovenske glumačke scene Miodrag Petrović Čkalja godinama je mamio osmehe svojim vanvremenskim humorom.
Najbolje uloge ostvario je u serijama “Ljubav na seoski način”, “Kamiondžije”, “Vruć vetar”. Preminuo je 20. oktobra 2003. godine.
Mija Aleksić
Rođen je 1923. godine u selu Gornja Crnuća, kod Gornjeg Milanovca. U oktobru 1941. godine, kada je nemačka vojska preduzela masovno streljanje stanovništva u Kragujevcu, pobegao je spasavajući goli život. Po završenoj gimnaziji u Kragujevcu upisao je prava.
Često prekoravan da bez mere rasipa svoj talent, Aleksić ipak dostiže sam vrhunac glumačkog stvaralaštva ne samo u Nušićevim, Gogoljevim i Molijerovim komadima već i u svojim estradnim poduhvatima, proklamirajući načelo: Igraj estradu kao najveću komediju.
Glumom se amaterski bavio još od gimnazijskih dana. Od oslobođenja, pa do 1948. godine bio je član Narodnog pozorišta u Kragujevcu. Bio je član Jugoslovenskog dramskog i Narodnog pozorišta u Beogradu. Član Jugoslovenskog dramskog pozorišta postaje 1951. i radi sve do 1965. godine, kada je prešao u Narodno Pozorište gde je i okončao svoju pozorišnu karijeru.
Igrao je i u Ateljeu 212 i drugim scenama. Od 1977. godine imao je status slobodnog umetnika.
Mija Aleksić je umro 13. marta 1995. godine. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
(Kurir/Noizz)
